HAYAT....

ŞİMDİ VAZGEÇTİM

Nasıl bir döngüdür bu bir türlü anlayamıyorum.

Hayatındaki en büyük huzurun gün gelip sana en ağır huzursuzluğu yaşatması.

Güvendiğin dağlara kar yağması bu olsa gerek.

Bir ele uzanırsın, bir omuza başını yaslarsın,

Ve dersin ki; işte bu.

Hayat her zaman yamuk yapmaz, hep yanlışlar çıkmaz karşına.

Gülmek başka, ağlamak başka güzel olur.

Şiirler yazdırır sana.

Gülüşünü, bakışını,dokunuşunu, gelişini, gidişini 

Kısacası her şeyini seversin.

Canının bir parçasıdır artık ama o bilemez ne kadar can olduğunu.

Nasıl güzeldir sevmeleri.

Sana sevmeyi sevdirir sevmeleri.

Biraz yar, Biraz arkadaş, Biraz babadır.

Sırtını yasladığın  dağdır, 

Düşsen elinden ilk tutacaktır.

Ne olursa olsun yanında olandır.

Sonra...

Bir sabah koskocaman bir yalana uyanırsın.

Dinlediğin tüm aşk şarkılarının sahteliğini öğrenirsin.

Şarkılardaki gibi değilmiş meğer aşk.

Hele filmlerdeki gibi hiç değilmiş.

Özlüyorum diyenin özlemediğini,

Bekliyorum diyenin beklemediğini,

Hatta seviyorum diyenin sevmediğini öğrenirsin.

Meğer elindeki mavi boncuğu herkese dağıtırmış da sen bilmezmişsin.

Aşk iki kişiliktir ya; sen aşkına karışan üçüncü şahıslarla tanışırsın.

Sana söylenen her sözün başka kulaklara da fısıldandığını duyarsın.

Söversin.

Hem de öyle bir sövme ki bu gelmişine geçmişine,

Kalbine, sevdasına, aşka yalan katan diline...

Hayat...

Evet hayat kaldığı yerden devam eder.

Hüsranlarıyla, tüm kahpeliğiyle, kepazeliğiyle devam eder.

Deli bir suskunluk çepeçevre sarar seni.

Bedduaya bile dönmezken dilin, dua dahi edemezsln.

Bundan sonra ne duamsın, ne de bedduam misali.

Çünkü gecelerce Yusuf dilersin Allah'tan Züleyha olmak için.

O çıkar karşına. Yusuf yüzlüm dersin, Öyle seversin.

Sen Züleyha olursun, yanarsın, kendini adarsın.

Ama O Yusuf olmanın yanından geçemez ya işte bu çok acı.

Şimdi vazgeçtim.

Sevmekten asla değil ama senden.

Bakmaktan değil ama gözlerinden.

Dokunmaktan değil ama ellerinden.

Ağlamaktan değil ama omuzundan.

Şiirden değil ama sana yazılanlarından.

Aşktan değil ama aşkından.

Uyumaktan değil ama seninle uyandığım sabahlardan.

Şimdi acı hatıraların var sadece.

İlklerin adamıydın ya sen

O ilklerden vazgeçtim.

Adam dediğime bakma sen,

Adamlığı anlatırdım ya sana öğretmesi zor zanaat.