Ayak seslerini duyuyorum ayrılığın.
Gecenin içinden yaklaşıyor yavaş yavaş.
Geceler sancıya gebedir ya,
Bu sancılar gebe elvedaya.
Biliyorum, ağrıyla doğacak bir çocuk gibi,
Sabahı bulmaz dökülür dudaklarından,
Kırık dökük ama kanlı bir hoşçakal.
Nur topu gibi bir ayrılığımız olur.
Büyütürüz içimizde gün be gün acıya acıya.
Sende annesiz bende babasız kalır,
Hasret adını verdiğimiz çocuk.
Bazen sessiz bazen avaz avaz ağlar da
Sustururuz ninnilerle kucağımızda.
Başını yaslar göğsüne, tam kalbinin üstüne
Zamansız bir uykuya dalar usuldan,
Yine bir gece ansızın uyanana kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder